Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη
Προς την Εφημερίδα Ελευθεροτυπία
" Σας στέλνουμε το παρακάτω κείμενό μας και σας ζητάμε τη δημοσίευσή του. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η εφημερίδα σας κάθε άλλο παρά συμφωνεί με τις απόψεις μας, αλλά σας το στέλνουμε για τους δυο παρακάτω λόγους.
1) Η εφημερίδα σας υπήρξε η μόνη που σεβάστηκε στοιχειωδώς την αλήθεια σε σχέση με τις ενέργειές μας.
2) Η εφημερίδα σας έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν σειρά από κείμενα κομμάτων, όπως και διαφόρων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με τις οποίες κάθε άλλο παρά ταυτίζεται...
...Το κείμενο μας βέβαια είναι μεγάλο. θα μπορούσε όμως να δημοσιευτεί σε δυο- τρεις συνέχειες...
- Βλέπουμε ότι σ΄ αυτό το απόσπασμα απ΄ το προλογικό σημείωμα της οργάνωσης προς την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, της κάνει κοπλιμέντο για την ''αμεροληψία'' της και της κάνει πρόταση που ουσιαστικά οδηγεί στην, τουλάχιστον για δυο τρεις ημέρες, αύξηση της κυκλοφορίας της. Το μάρκετινγκ στην υπηρεσία της επανάστασης.-
Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δημοσίευσε το κείμενο. Αλλά ας δούμε τι ακριβώς γράφει η έκθεση της Κ.Υ.Π. γι΄ αυτό, στο κεφάλαιο ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ, είναι το υπ. αριθμ. 3 σημείο αναφοράς της Κ.Υ.Πατζηδικής έκθεσης.- Γι' αυτή την έκθεση έχω γράψει στο προηγούμενο κεφάλαιο αναλυτικά.-
''...3) Την 4-5-1977 υπό του εκδότου της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ παρεδώθη στην αστυνομία- κατόπιν αιτήσεως της- δακτυλογραφημένο κείμενο εξ είκοσι οκτώ (28) σελίδων της ως άνω οργανώσεως, εν πρωτοτύπων, με τίτλον ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ.
Το κείμενον συνοδεύετο υπό δακτυλογραφημένης επιστολής εξ 23 στίχων απευθυνομένων προς την ανωτέρω εφημερίδα και ενός πρωτολείου σκίτσου της αυτού οργανώσεως. Το κείμενον τούτο εδημοσιεύθη εις την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ από 27-4-1977 και εις πέντε συνεχείας, με τον τίτλο το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ''.
Ας πάμε τώρα στην προκήρυξη της Οργάνωσης.
''Η συντριπτική πλεοψηφία του λαού επιδοκίμασε με ενθουσιασμό τη δίκαια ενέργειά μας. [(Σ.Σ.) Η οργάνωση μιλάει προφανώς για την τελευταία ενέργεια, που είχε κάνει τότε, στις 14 Δεκέμβρη 1976 και ώρα 22.15΄ όπου και εκτέλεσε τον αρχιβασανιστή της χούντας, πρώην Αστυνόμο Α. Ευάγγελο Μάλλιο με το γνωστό της 45άρι, στο Π. Φάληρο.
Κι ενώ ο λαός πανηγύριζε, τα κόμματα έτρεξαν να την καταδικάσουν. Απ΄ τη μια ο λαός που πανηγύριζε, κι απ΄ την άλλη οι ηγεσίες μαζί με την αντίδραση που ανησυχούσε. Αυτό το χάσμα (...) ανάμεσα στη βάση και την κορυφή, ανάμεσα στο λαό και τις ηγεσίες, δεν είναι κάτι καινούριο, Είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής κατάστασης. Απλώς η ενέργειά μας το έδειξε με τρόπο ξεκάθαρο...''
[(Σ.Σ.) Η οργάνωση κάνει μια αναφορά στην μαζικοποίηση των λαϊκών αντιδράσεων απ΄ το 65 και μετά και στην αδυναμία των ηγεσιών ν΄ ακολουθήσουν έστω αυτές τις ανιδράσεις. Αναφέρει ότι στόχοι του λαϊκού κινήματος, είναι κάθαρση απ΄ τον ''φασιστικό μηχανισμό, δηλαδή το παρακράτος, τα παρακοινοβουλευτικά κέντρα εξουσίας, το ίδιο το σύστημα και ο ιμπεριαλισμός''. Λέει ακόμα ότι και μέχρι σήμερα - 1977 δηλαδή- οι στόχοι αυτοί μένουν ανεκπλήρωτοι και καταλήγει στο πρώτο κεφάλαιο της προκήρυξής της ως εξής:]
''...Τα δύο ΚΚ λένε στη βάση τους ότι σήμερα εκμεταλλεύονται τις νόμιμες μορφές πάλης για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος κι ότι αύριο δεν αποκλείονται κι άλλες μορφές πάλης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα πάρουν τα όπλα. Προτού εξετάσουμε τις ένοπλες μορφές, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι είδους εκμετάλλευση των νομίμων μορφών πάλης έκαναν για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος.
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.
Οι δύο παραπάνω στόχοι ήταν οι ίδιοι που εκφράστηκαν με τη σειρά συνθημάτων που δέσποζαν στις πρώτες μετά την 24 Ιούλη 1974 λαϊκές κινητοποιήσεις. Τα συνθήματα αυτά μπήκαν αυθόρμητα από τη βάση κι έκφραζαν τα αιτήματα της τιμωρίας των φασιστών, της κάθαρσης του φασιστικού μηχανισμού, του χτυπήματος των δεσμών εξάρτησης, απ΄ τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Κανένα σύνθημα για εκλογές δεν δέσποζε την εποχή εκείνη. Τι έκαναν τα κόμματα; Σούρθηκαν πίσω απ΄ το λαό, τραβώντας τον προς τα πίσω, με πρώτο το Κ.Κ. εσ. που έλεγε ότι πάρθηκαν πολλά μέτρα εκδημοκρατισμού κι ότι θα παρθούν ακόμα περισσότερα, που κριτίκαρε σαν δημαγωγούς όσους ζήταγαν κάθαρση. Έλεγαν ότι δεν βάζουν θέμα τιμωρίας γιατί τιμωρία ίσον εκδίκηση κι αυτοί είναι υπέρ της συμφιλίωσης. Όταν ο λαός ζητούσε να ξηλωθούν οι βάσεις και να σταματήσει η κοροϊδία με το ΝΑΤO, αυτοί έλεγαν: επαναστατικό μέτρο η έξοδος απ΄ το στρατιωτικό σκέλος.
Άλλαξε ο Καραμανλής στο Παρίσι, μας έλεγαν, δεν είναι ο παλιός, θα χτυπήσει τους φασίστες και θα φτιάξει πραγματική Δημοκρατία δυτικού τύπου, Λες και αυτό εξαρτάται απ΄ την θέληση ενός ανθρώπου κι όχι απ΄ τα αντικειμενικά δεδομένα μιας κοινωνίας...''
Η προκήρυξη συνεχίζει με αναφορές σε λαϊκές αυθόρμητες κινητοποιήσεις που είτε χαρακτηρίστηκαν ως προβοκατόρικες απ΄ όλα τα κόμματα είτε οι ηγεσίες των κομμάτων δεν κάλυπταν τις ενέργειες ακόμα και της λαϊκής τους βάσης. Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η λεγόμενη εκμετάλλευση των νομίμων μορφών για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος είναι ουσιαστικά ''εκμετάλλευση των νομίμων μορφών για την απομαζικοποίηση του λαϊκού κινήματος''.
Το επόμενο καφάλαιο αυτής της προκήρυξης με τίτλο ''Οι ένοπλες μορφές'' θα το παραθέσω αυτούσιο. γιατί φαίνεται καθαρά η αντιπαράθεση μεταξύ της 17Ν που διεκδικεί την Επαναστατική πρωτοπορεία και των ''Ρεβιζιονιστικών, ρεφορμιστικών'' Κ.Κ.Ε.- ορθόδοξου και εσωτερικού-
''...Τα δυο Κ.Κ.Ε. στα μέλη της βάσης τους, που ανησυχούνε απ΄ το γεγονός ότι ο φασιστικός μηχανισμός παραμένει ανέπαφος και μπορεί να ξαναχτυπήσει αύριο και τους ρωτάνε τι θα γίνει τότε, απαντάνε ότι βέβαια τότε θα χρησιμοποιήσουν άλλες μορφές και πολλές φορές λένε ανοιχτά ότι θα πάρουν τα όπλα ν' αμυνθούν. Αλλά αυτό είναι παραπλάνηση, ψέμα, καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στο λαό κι ανευθυνότητα. Γιατί δεν υπάρχει απολύτως καμία τέτοια περίπτωση δηλαδή ένοπλης άμυνας των δυο Κ.Κ. Κι αυτό αποδεικνύεται όχι απ΄ αυτά που λένε δημαγωγικά στη βάση τους, αλλά από την ίδια τη ζωή, απ΄ την ίδια την πείρα.
Πολλοί ξεγελιούνται απ΄ τα αντάρτικα 1940-44, το Δεκέμβρη, το δεύτερο αντάρτικο. Αλλά τα σημερινά Κ.Κ.Ε. - και τα δύο- δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με το Κ.Κ.Ε. εκείνης της περιόδου. Το Κ.Κ.Ε.εκείνης της εποχής ήταν κόμμα επαναστατικό. Μπορεί να έκανε λάθη πολιτικά και στρατιωτικά αλλά ήταν επαναστατικό κι έκανε ένοπλο αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας, που μπορούσε κι έπρεπε να την πάρει. Ενώ τα σημερινά είναι κόμματα συνειδητά ρεβιζιονιστικά, ρεφορμιστικά και δεν έχουν στόχο την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Κι αυτό φαίνεται τελείως καθαρά από τη στάση τους στο πραξικόπημα του ΄67 και στη δικτατορία. Στο πραξικόπημα δεν αντέταξαν καμμιά αντίσταση και δεν προετοίμασαν το λαό γι' αντίσταση.
Στη συνέχεια και σ΄ όλη τη δικτατορία δεν έκαναν ούτε μία τον αριθμό ένοπλη ενέργεια. Κι όχι μόνο αυτό , αλλά δεν έχασαν ευκαιρία να καταδικάζουν την ένοπλη και δυναμική αντίσταση σε κάθε δίκη, δίνοντας έτσι εξετάσεις στην αντίδραση κι αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι έχουν γίνει φρόνιμα παιδάκια κι ότι δεν πρόκειται να προετοιμάσουν κατάληψη της εξουσίας. Και γι΄ αυτό τους νομιμοποίησαν. Η νομιμοποίηση δείχνει όχι ότι έχουμε δημοκρατία, αλλά ότι άλλαξε η φύση των Κ.Κ. και αυτό το απόδειξε η στάση τους στη δικτατορία. Γιατί όταν δεν χρησιμοποιείς ένοπλες ενέργειες σε φάση ανοιχτής δικτατορίας όταν η λαϊκή βία είναι αποδεκτή από τα πιο πλατιά δυνατόν λαϊκά στρώματα μέχρι και δεξιά, πότε θα τη χρησιμοποιήσεις;
Α υ τ ό δ ε ί χ ν ε ι μ ε τ ρ ό π ο α ν α μ φ ι σ β ή τ η τ ο ό τ ι δ ε ν έ χ ε ι ς π ρ ό θ ε σ η ν α τ η χ ρ η σ ι μ ο π ο ι ή σ ε ι ς π ο τ έ.
Βέβαια, πολλά στελέχη, όταν τους ρωτάνε, λένε ότι φταίει η διάσπαση του ΄68 που αποδιοργάνωσε το κόμμα και γι΄ αυτό δεν έγινε δυναμική αντίσταση. Κι αυτό όμως είναι ψέμα αν αναλογιστούμε πόσοι και πόσοι χωρίς καμιά πείρα, υλικά, χρήματα, έκαναν δεκάδες δυναμικών ενεργειών ξεκινώντας από το μηδέν. Αντίθετα τα δυο Κ.Κ.Ε. και πείρα συνωμοτικής δουλειάς είχαν και υλικά και χρήματα μπορούσαν πολύ πιο εύκολα να βρούνε και το κυριότερο, διέθεταν- παρά τα χτυπήματα που ΄χαν δεχτεί- πλήθος από μαχητικούς πρωτοπόρους αγωνιστές, δυναμικά εργατικά στοιχεία, που ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν όλα σε μια μέρα και να ξεκινήσουν όχι μικρές δυναμικές ενέργειες αλλά ακόμα και αντάρτικο βουνού με το πρώτο νεύμα του κόμματος. Και τα κόμματά τους κορόιδευαν και δεν έκαναν τίποτε, γιατί τέτοια ήταν η γραμμή τους: να μην γίνει δυναμική αντίσταση.
Αυτό τόδειξε τέλος η στάση τους απέναντι στη ''φιλελευθεροποίηση'' του Παπαδόπουλου. Έτρεξαν αμέσως να συμμετάσχουν γιατί όπως είχε πει τότε ο Ηλιού: δυο δρόμοι υπάρχουν, ή βίαιη σύγκρουση ή αποδοχή της ''φιλελευθεροποίησης''. Κι αφού αποκλείουμε το πρώτο, μας μένει το δεύτερο. Κι εκεί κατέληγε το Κ.Κ.Ε. αλλά το Πολυτεχνείο τους πρόλαβε.Τέλος, οργανωτικά, σήμερα γίνεται και μια άλλη κοροϊδία με διάφορα κολπάκια που έχουν για στόχο να δημιουργήσουν την εντύπωση στα μέρη της βάσης ότι προετοιμάζεται παράνομο τμήμα που θ΄ αμυνθεί ενεργητικά.
Κι αυτό είναι κοροϊδία γιατί παράνομο τμήμα μπορεί να προετοιμάζεται, όπως άλλωστε μπορεί να προετοιμάζουν κι άλλα κόμματα, αλλά όχι γι΄ αντίσταση ενάντια στους φασίστες, αλλά γι΄ αυτό που ΄γινε και στις 21 Απρίλη, δηλαδή το κρύψιμο μέρους της ηγεσίας και την έκδοση παράνομης εφημερίδας από έναν παράνομο εκδοτικό μηχανισμό, πράγμα που τα Κ.Κ. είχαν πάντα. Όχι όμως για την ανάπτυξη ενεργητικής και ένοπλης αντίστασης. Κι αυτό άλλωστε φάνηκε απ΄ την αντίδρασή τους στο ψευτοπραξικόπημα του Φλεβάρη 1975. Την πρώτη μέρα που οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να καίνε λίστες ονομάτων και να πούνε σε μερικά στελέχη να μην κοιμηθούν στα σπίτια τους. Αυτό το μεγαλειώδες ιστορικό δίδαγμα έβγαλαν απ΄ το πραξικόπημα του ΄67. Καμμιά όμως λαϊκή κινητοποιήση. Γιατί αν είχαν στόχο να αμυνθούν έπρεπε- στο επίπεδο τουλάχιστον των μαζικών κινητοποιήσεων- να κατεβάσουν την ίδια μέρα 500 χιλιάδες- 1 εκατομμύριο κόσμο σε μαχητική διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας (χωρίς να λέμε ότι αυτό μόνο του θα έφτανε). Αλλά δεν έκαναν απολύτως τίποτα, όπως οποιοσδήποτε που θα δεχόταν μοιρολατρικά κι αμαχητί οποιοδήποτε''.
Η Ε.Ο 17Ν στο επόμενο κεφάλαιο της προκήρυξής της, κάνει μια μικρή ιστορική αναδρομή στο ΄61 ( εκλογές βίας και νοθείας), στο ΄63 ( δολοφονία Λαμπράκη), '65 ( ανατροπή Γέρου), ΄67
(πραξικόπημα) και μιλάει για τον φασιστικό μηχανισμό, τον ρόλο που έπαιξε σ΄ αυτές αλλά και σ΄ άλλες αντιδημοκρατικές ενέργειες, τον ρόλο του παλατιού και της C.I.A. και την μη ουσιαστική αντίσταση απ΄ τα κόμματα. Υπογραμμίζει το γεγονός ότι η ζωή του τόπου δεν έχει ξεκαθαρίσει απ΄ τον φασιστικό μηχανισμό, πράγμα για το οποίο συμφωνούν όλα τα κόμματα, και καταλήγει στον εξής συλλογισμό:
''...Γιατί και αν ακόμα φανταστούμε ότι αύριο γίνεται συμμαχία λαϊκής ενότητας των Κ.Κ. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ, τύπου Αλιέντε ή Σοσιαλιστών- Κομμουνιστών στη Γαλλία, μ΄ ένα στοιχειώδες πρόγραμμα αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό και δημοκρατικό, που ν΄ ανοίγει το δρόμο προς τον Σοσιαλισμό, και να φανταστούμε ότι κερδίζει η πλειοψηφία στις εκλογές, σε ποιά δύναμη θα στηριχθεί μια τέτοια κυβέρνηση;
Στο στρατό του Ντάβου, στην αστυνομία του Καραθανάση, στη δικαιοσύνη του Μπλέτσα, για τις οποίες δεν χάνουν ευκαιρία να μας πούνε ότι δεν έχουν εκκαθαριστεί; Και τότε δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα συμβεί.
Από όλα αυτά βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι τα δύο Κ.Κ. δεν έχουν για στόχο το Σοσιαλισμό, ούτε με ειρηνικά μέσα, ούτε με ένοπλα. Δεν έχουν δηλαδή για στόχο την επαναστατική κοινωνική αλλαγή...
(...) Το μόνο που ενδιαφέρει τις ηγεσιές τους είναι μερικές έδρες στη βουλή, τα γραφεία τους κι ο μηχανισμός τους, η εφημερίδα τους, οι εκλογές, κ.λ.π., κι αυτά αρκετά είναι και φτάνουν. Και γι΄ αυτό δεν κάνουν τίποτα κι έχουν μετατραπεί σε βασικό στήριγμα του Καραμανλή. Και γι΄ αυτό αποκαλούν προβοκάτορες κι ύποπτα στοιχεία όσους αγωνίζονται ένοπλα όπως η 17Νοέμβρη.
Κ.Κ.Ε. ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ.
Η θέση που πήραν τα δυο Κ.Κ. ότι η 17Νοέμβρη δεν υπάρχει αλλά είναι προβοκατόρικη φασιστική οργάνωση που εξυπηρετεί τους ''σκοτεινούς κύκλους της ανωμαλίας'' δείχνει κάτι άλλο. Ότι και τα δυο χρησιμοποιούν σταλινική μέθοδες. Γιατί η αντιμετώπιση μιας τάσης μέσα στο λαϊκό κίνημα όχι με πολιτικό διάλογο και κριτική αλλά με ψέμματα, διαστρέβλωση, λάσπη και κατασυκοφάντηση είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σταλινισμού.
Και αυτό που είναι καινούργιο είναι ότι στην πρώτη γραμμή αυτής της λασπολογίας βρίσκεται το Κ.Κ.Ε. εσωτερικού και η Αυγή. Μέχρι τώρα πάσχιζαν να μας πείσουν ότι είναι υπέρ της επίλυσης των διαφορών μέσα στο κίνημα με δημοκρατικό διάλογο, με συζήτηση, με πολιτική κριτική. Και τι βλέπουμε; Ότι όλα αυτά είναι παχιές κουβέντες, κοροϊδία και ότι παραμένουν ακόμα πιο σταλινικοί απ΄ τους άλλους.
Γιατί τι άλλο είναι η καμπάνια της Αυγής με πυχιαίους τίτλους, δίνοντας γραμμή και στις άλλες εφημερίδες, για να πειστεί ο λαός ότι δεν υπάρχει επαναστατική οργάνωση 17Νοέμβρη; Απεγνωσμένη προσπάθεια της Λιμπερασιόν ν΄ αποδοθεί η εκτέλεση σε αριστεριστές. Γλωσσολογική δήθεν ανάλυση που δε διστάζει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποκλείεται να έγραψαν το κείμενο αριστεροί. Πιο πρόσφατα, ξανά, ρίχνουν τη γραμμή: εξετάζονται Καλέντζης, Κακκαβάς για την εκτέλεση Μάλλιου. Και ΄μεις δεν πρόκειται να συζητήσουμε τα επιχειρήματά τους, γιατί το επίπεδο τους είναι τέτοιο που σημαίνει αναγκαστικά ότι θεωρούν τους αναγνώστες τους ηλίθιους, που καταπίνουν όποια βλακεία τους αραδιάζουν, π.χ. μας αποδίδουν τη λέξη τσαμπουκάς που μέσα στο κείμενο είναι μέσα σε εισαγωγικά και αναφέρεται σε δήλωση των φασιστών και συγκεκριμένα του Λεονάρδου.
Λένε ότι βρέθηκε πολύγραφος του Καλέντζη. Το κείμενο της 17 Νοέμβρη ήταν πολυγραφημένο, άρα αυτός θάτανε. Ή ο Τσαπούρνης είναι σκληρός κι ικανός για όλα, άρα αυτός θα εκτέλεσε τον Μάλλιο, κ.λ.π. και η μπουρδολογία τελειωμό δεν έχει.
Λάσπη, κατασυκοφάντηση, αυτή είναι η πολιτική αντιμετώπιση που μας κάνει το Κ.Κ.Ε. εσωτερικού. Αλλά αυτό έχει και μια άλλη συνέπεια. Αφού η 17 Νοέμβρη δεν είναι λαϊκή οργάνωση, δεν είναι οργάνωση της επαναστατικής αριστεράς, αλλά προβοκατόρικη, φασιστική, να ψάξουμε να τη βρούμε και να την καταγγείλουμε στην Ασφάλεια. Αυτό το συμπέρασμα θα βγάλει αναγκαστικά ο εικοσάρης μέλος του Ρήγα και το απλό μέλος του Κ.Κ.Ε. εσ. που θα διαβάσει την Αυγή. Δηλαδή, εκτός των άλλων και καλλιέργια χαφιεδισμού σε βάρος της οργάνωσής μας. Όλα τα μέσα, ακόμα και τα πιο βρώμικα, τους είναι χρήσιμα. Είναι ακριβώς η ίδια δουλειά που έκανε ο Καρίγιο, ο γραμματεύς του Ισπανικού Κ.Κ., όταν την επόμενη της εκτέλεσης του πρωθυπουργού Καρέρο Μπλάνκο το ΄73 απ΄ τους Βάσκους, έλεγε ότι είναι προβοκατόρικη, φασιστική ενέργεια. Αυτός είναι ο περίφημος ευρωκομμουνισμός.
Και μη μας πουν ότι δεν ήξεραν. Γιατί μπορεί μερικοί νέοι άπειροι δημοσιογράφοι να παρασύρονται απ΄ τα επιτήδεια στελέχη αλλά μη μας πούνε ότι η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. εσωτερικού κι η διεύθυνση της Αυγής δεν ήξεραν την αλήθεια. Γιατί αντάρτικο πόλης δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά παγκόσμια στην Ελλάδα. Υπάρχει απ΄ το 1960 σε μια σειρά από χώρες τόσο της Λατινικής Αμερικής όσο και της Ευρώπης.
Κι αυτό που είναι περίεργο για μια χώρα σαν την Ελλάδα, δεν είναι η εμφάνισή του, αλλά το πως άργησε τόσο πολύ να εμφανιστεί.
Κι ακόμα ο ηγεσίες και τα στελέχη ξέρουν ότι ενέργειες σαν τις δικές μας συζητιόνταν πλατιά στη βάση όλων των κομμάτων της αριστεράς. Και ξέρουν καλά ότι η φύση αυτών των αντάρτικων είναι, να είναι παράνομα και γι΄ αυτό καλά θα κάνουν να σταματήσουν τα παραπλανητικά για δημιουργία εντυπώσεων: αν ήτανε αριστεροί θα τους ξέραμε, ή θα τους είχαμε δει στο Πολυτεχνείο ή αλλού.
Το Κ.Κ.Ε. εσωτερικού μπορεί να είναι πραγματικά περήφανο για το κατόρθωμά του. Όντας στην πρωτοπορία του οπορτουνισμού κατόρθωσε να΄ ναι ταυτόχρονα και στην πρωτοπορία του σταλινισμού''. ...
Στο επόμενο κεφάλαιο η Ε.Ο. 17Ν ''αποκρούει'' τις επικρίσεις των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και τις κατηγορεί, σχεδόν στο σύνολό τους, για συμβιβασμό με το κατεστημένο κι ότι:
( Η Συνέχεια της προκήρυξης/ Μανιφέστο στην επόμενη ανάρτηση ....)
ΜΕΡΟΣ Α : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Β : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Γ : ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου